W lutym tego roku zmarła jedna z największych ikon włoskiego kina – Monica Vitti. Kiedy pojawiła się na ekranie w latach pięćdziesiątych, nic nie zapowiadało jej wielkiej późniejszej kariery. Aktorka pozostawała początkowo w cieniu niepodzielnych królowych ówczesnego włoskiego ekranu – Sophii Loren, Giny Lollobrigidy czy Silvany Mangano. Dopiero spotkanie z Michelangelo Antonionim uczyniło z niej wielką aktorkę, której kreacje pozostaną na zawsze w historii światowego kina. W Iluzjonie przypomnimy w kwietniu cztery najważniejsze filmy Antonioniego, w których wystąpiła Vitti.

Monica Vitti, a właściwie Maria  Luisa Ceciarelli  urodziła się 3 listopada 1931 roku w Rzymie. Wbrew woli rodziców – dobrze sytuowanych mieszczan – Maria Luisa wstąpiła do Akademii Sztuki Dramatycznej w Rzymie. Komisja nie przyjęła jej z otwartymi ramionami, zwracając uwagę na chrapliwy głos i lekko garbaty nos. Dzięki determinacji aktorka dostała się jednak do szkoły. Po ukończeniu Akademii w 1953 roku Vitti grała w teatrach, odnosząc spore sukcesy. W latach 1953–57 wystąpiła w ponad 20 sztukach z repertuaru teatrów objazdowych, zarówno w farsach, jak i utworach Becketta czy Ionesco. Grywała też małe role w filmach, debiutując w 1955 roku w obrazie Edoardo Antona Ridere, ridere, ridere (Śmiać się, śmiać się, śmiać się). Pracowała również przy dubbingu, między innymi przy Krzyku (Il grido, 1957), który rozpoczął jej filmową współpracę z Michelangelo Antonionim.

Vitti i Antonioni poznali się w 1957 roku w mediolańskim Teatro Nuovo, gdzie aktorka  wystąpiła w   dwóch inscenizacjach reżyserowanych przez kierującego tą sceną twórcę. Reżyser nakłonił ją do zmiany nazwiska i  uczynił gwiazdą swoich filmów. Przygoda (L’avventura, 1960), Noc (La notte, 1961), Zaćmienie (L’eclisse, 1962), Czerwona pustynia (Il deserto rosso, 1964), w których grała kobiety niepokojące, rozedrgane, wrażliwe i  nieuchwytne, przyniosły młodej aktorce sławę i uznanie. Dzięki wielkiemu talentowi, ale też kamerze Antonioniego, Vitti stała się doskonałym wcieleniem kobiet tajemniczych i zjawiskowych. Aktorka stała się pierwszą damą kina, o której współpracę zabiegali najlepsi.

Choć Vitti występowała u wybitnych reżyserów, między innymi u Luisa Bunuela w Widmie wolności (Le Fantôme de la liberté), to jednak najważniejszymi filmami w jej karierze pozostały dzieła Antonioniego nakręcone w  latach 1960-1964. Właśnie te cztery filmy pokażemy w ramach mini-przeglądu w kinie Iluzjon.

Program

Pełna informacja o programie cyklu znajduje się na stronie Kina Iluzjon.

20.04, godz. 20.30 Przygoda, reż. Michelangelo Antonioni, 145 min., 1960, Włochy

23.04, godz. 17.00 Noc, Michelangelo Antonioni, 120 min., 1960, Włochy, Francja

24.04, godz. 20.30 Zaćmienie, reż. Michelangelo Antonioni, 123 min., 1962, Włochy, Francja

29.04, godz. 20.30 Czerwona Pustynia, reż. Michelangelo Antonioni, 116 min., 1964, Włochy, Francja

Przed pokazami Przygody, Nocy i Zaćmienia prelekcje wygłosi filmograf FINA Piotr Nowicki.

Partnerem wydarzenia jest Włoski Instytut Kultury w Warszawie.