FINA partnerem przeglądu polskich filmów animowanych i eksperymentalnych w Meksyku

Podczas 16 projekcji Tygodnia Polskiego Filmu w Meksyku w meksykańskiej filmotece narodowej, Cineteca Nacional de México oraz meksykańskiej szkole filmowej, Centro de Capacitación Cinematográfica, zaprezentowano 64 filmy. Z cyfrowych kopii z napisami hiszpańskimi wyświetlono filmy animowane i eksperymentalne, w większości krótkometrażowe, poza pełnometrażowym animacjo-dokumentem oraz dokumentalnym.

Program Anima Polonia został podzielony na sekcje tematyczne: Piotr Dumała, The Best of Lodz Film School, Warsztat formy filmowej, Bajki nie dla dzieci, Metafory wolności  i zniewolenia, Bajki dla dzieci – Bolek i Lolek, Animacja-dokument: Ryszard Kapuściński oraz In memoriam prof. Janusz Opołom.

Inauguracja Anima Polonia odbyła się 24 maja 2022 roku. Pokazano podczas niej cztery filmy Piotra Dumały: Walka, miłość i praca (2009), Zbrodnia i kara (2000), Ostatnia wieczerza (2019) i Kołysanka (2012).

Lista filmów zaprezentowanych podczas Tygodnia Polskiego Filmu w Meksyku

PIOTR DUMAŁA – INAUGURACJA

  1. Walka, miłość i praca, Polska, 2009, 8 min 30 s, reż. Piotr Dumała
  2. Zbrodnia i kara, Polska, 2000, 29 min 50 s, reż. Piotr Dumała
  3. Ostatnia wieczerza, Polska, 2019, 13 min, reż. Piotr Dumała
  4. Kołysanka, Polska, 2012, 3 min 11 s, reż. Piotr Dumała

 

BAJKI NIE DLA DZIECI

  1. Ostrożność, Polska, 1957, 8 min 25 s, reż. Jerzy Kotowski
  2. Wyliczanka, Polska, 1977, 8 min 28 s, reż. Hieronim Neumann
  3. Tam i z powrotem, Polska, 2003, 7 min 13 s, reż. Joanna Jasińska
  4. Czarny kapturek, Polska, 1983, 5 min 38 s, reż. Piotr Dumała
  5. Film, że mucha nie siada, Polska, 2004, 1 min 59 s, reż. Michał Poniedzielski
  6. Mileńka, Polska, 2001, 4 min 38 s, reż. Joanna Jasińska
  7. Stefan i Żuczek, Polska, 2012, 12 min 30 s, reż. Piotr Loc Hoang Ngoc
  8. Drżące trąby, Polska, 2010, 3 min 33 s, reż. Natalia Bożyńska
  9. Cipka, Polska, 2016, 8 min 22 s, reż. Renata Gąsiorowska

 

METAFORY WOLNOŚCI I ZNIEWOLENIA

  1. Konflikty, Polska, 1960, 7 min 38 s, reż. Daniel Szczechura
  2. Fotel, Polska,1963, 5 min 55 s, reż. Daniel Szczechura
  3. Schody, Polska, 1968, 7 min 52 s, reż. Stefan Schabenbeck
  4. Wolność nogi, Polska, 1988, 10 min 36 s, reż. Piotr Dumała
  5. Ściany, Polska, 1987, 8 min 34 s, reż. Piotr Dumała
  6. Narodziny narodu, Polska, 2001, 5 min 20 s, reż. Kamil Polak
  7. Summertime, Polska, 2009, 4 min 42 s, reż. Cyprian Piwowarski
  8. Ja, zwierzę, Polska, 2016, 5 min 29 s, reż. Michalina Musialik
  9. Za grosz, Polska, 1997, 7 min 12 s, reż. Agnieszka Woźnicka

 

WARSZTAT FORMY FILMOWEJ

  1. Rynek, Polska, 1970, 4 min 25 s, reż. Józef Robakowski
  2. YYAA, Polska, 1973, 3 min 03 s, reż. Wojciech Bruszewski
  3. Take five, Polska, 1972, 3 min 52 s, reż. Zbigniew Rybczyński
  4. Prostokąt dynamiczny, Polska, 1971, 2 min 24 s, reż. Józef Robakowski
  5. Kwadrat, Polska, 1972, 3 min 37 s, reż. Zbigniew Rybczyński
  6. Skład 6800, Polska, 1972, 5 min 10 s, reż. Zbigniew Rybczyński
  7. Test, Polska, 1971, 5 min 33 s, Józef Robakowski
  8. Ściana, Polska, 1972, 4 min 27 s, reż. Ryszard Waśko
  9. Idę, Polska, 1973, 2 min 54 s, reż. Józef Robakowski
  10. Okno, Polska, 1972, 8 min 42 s, reż. Ryszard Waśko
  11. Doświadczenie Audiowizualne – Pudełko zapałek, Polska, 1975, 5 min 29 s, reż. Wojciech Bruszewski
  12. Alfabet, Polska, 1974, 2 min 11 s, reż. Janusz Połom
  13. Podróż Wacława Antczaka do kiosku przy ul. Głównej, Polska, 1973, 4 min 47 s, reż. Ryszard Waśko
  14. Inwentaryzacja, Polska, 1970, 4 min 10 s, reż. Wojciech Bruszewski
  15. Klaskacz, Polska, 1971, 6 min 2 s, reż. Wojciech Bruszewski

 

ANIMACJA-DOKUMENT: RYSZARD KAPUŚCIŃSKI

  1. Jeszcze dzień życia, Polska/Hiszpania, 2018, 86 min, reż. Raúl de la Fuente, Damian Nenow

 

THE BEST OF LODZ FILM SCHOOL. ZESTAW 1.

  1. Ab ovo, Polska, 2012, 5 min, 24 s, reż. Anita Kwiatkowska-Naqvi
  2. Łukasz i Lotta, Polska, 2012, 8 min 37 s reż. Renata Gąsiorowska
  3. Dokument, Polska, 2015, 6 min 50 s, reż. Marcin Podolec
  4. Pies Schrödingera, Polska, 2016, 8 min 51 s, reż. Natalia Krawczuk
  5. Na zdrowie!, Polska, 2018, 4 min 45 s, reż. Paulina Ziółkowska
  6. Inny, Polska, 2018, 4 min 47 s, reż. Marta Magnuska
  7. Tango tęsknot, Polska, 2018, 5 min 22 s, reż. Marta Szymańska
  8. Kwadratura koła, Polska, 2018, 4 min 50 s, reż. Karolina Specht
  9. Mój starszy dziwny brat, Polska, 2018, 12 min 36 s, reż. Julia Orlik

 

THE BEST OF LODZ FILM SCHOOL. ZESTAW 2:

  1. Marbles, Polska, 2019, 5 min 30 s, reż. Natalia Spychała
  2. Duszyczka, Polska, 2019, 9 min 15 s, reż. Barbara Rupik
  3. Ja i moja gruba dupa, Polska, 2020, 9 min 33 s, reż. Yelyzaveta Pysmak
  4. Okruszki życia, Polska, 2020, 6 min 35 s, reż. Katarzyna Miechowicz
  5. Bestie wokół nas, Polska, 2021, 6 min 25 s, reż. Natalia Durszewicz
  6. Zieleń, Polska, 2021, 8 min 15 s, reż. Karolina Kajetanowicz
  7. Pięć minut starsza, Polska, 2021, 5 min 59 s, reż. Sara Szymanska
  8. Toothless, Polska, 2021, 12 min 7 s, reż. Andrea Guízar

 

BAJKI DLA DZIECI – BOLEK I LOLEK

  1. Bajki Bolka I Lolka: Czarodziejskie lustro), Polska, 1971, 9 min 53 s, reż. Alfred Ledwig
  2. Bajki Bolka I Lolka: Baba Jaga), Polska, 1971, 9 min 59 s, reż. Edward Wator
  3. Bajki Bolka I Lolka: Królowa śniegu), Polska, 1971, 9 min 29 s, reż. Zdzislaw Kudla
  4. Bajki Bolka I Lolka: Latający kufer), Polska, 1971, 9 min 55 s, reż. Alfred Ledwig
  5. Bajki Bolka I Lolka: Uwięziona królewna), Polska, 1971, 9 min 43 s, reż. Władysław Nehrebecki
  6. Bajki Bolka I Lolka: Złota rybka), Polska, 1970, 9 min 43 s, reż. Wacław Wajser

 

PIOTR DUMALA – MASTERCLASS

  1. Kwartet Smyczkowy Dymitra Szostakowicza, Polska, 2011, 22 min 45 s, reż. Piotr Dumała
  2. Hipopotamy, Polska, 2014, 12 min 29 s, reż. Piotr Dumała

 

IN MEMORIAM PROF. JANUSZ POŁOM

Niebieski, wiatr z północy (Azul, viento del Norte), Meksyk/ Polska, 2007, 77 min, reż. Gilda Cruz Revueltas

 

PIOTR DUMAŁA – POKAZ ZAMKNIĘCIA PRZEGLĄDU

  1. Walka, miłość i praca, Polska, 2009, 8 min 30 s, reż. Piotr Dumała
  2. Kwartet Smyczkowy Dymitra Szostakowicza, Polska, 2011, 22 min 45 s, reż. Piotr Dumała
  3. Hipopotamy, Polska, 2014, 12 min 29 s, reż. Piotr Dumała
  4. Kołysanka, Polska, 2012, 3 min 11 s, reż. Piotr Dumała
  5. Ostatnia wieczerza, Polska, 2019, 13 min, reż. Piotr Dumała

Organizatorzy:

Ella Films, Cineteca Nacional de México, Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC)

Partnerzy:

Ambasada RP w Meksyku, Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. L. Schillera w Łodzi (PWSFTviT), Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny (FINA)

Współpraca:

Instytut Adama Mickiewicza, Fumi Studio, Bow & Axe Entertainment, Andersa Street Art and Media, Fixa Film, Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej, Aurum Film, Fundacja im. Ryszarda Kapuścińskiego HERODOT

 

Ilustracja: kadr z filmu Jeszcze jeden dzień życia, reż. Raúl de la Fuente

 

Do zorganizowania Nocy Muzeów w naszym kinie przymierzaliśmy się już od lat, w tym roku wreszcie zdecydowaliśmy się spróbować. Zainteresowanie przerosło nasze oczekiwania – przez cały wieczór i noc Iluzjon odwiedziło wielu gości. Ponieważ Iluzjon jest jednym z ostatnich w Warszawie tradycyjnych analogowych kin, postanowiliśmy pokazać zwiedzającym jak wyglądają kulisy takiego kina” – mówił Michał Pieńkowski, który odpowiadał za rewelacyjne opowieści na temat eksponatów obecnych podczas wydarzenia.

Już od godziny 16:00 w hallu kina, goście mogli obejrzeć reprinty plakatów polskich produkcji przedwojennych, takich jak Panienka z Poste-Restante, Piętro wyżej czy Zapomniana melodia. Ponadto, przygotowana na tę okoliczność wystawa pozwoliła zapoznać się z bliska m.in. z przenośną kamerą Kinamo z lat 20., w której mieścił się zapas taśmy pozwalający nagrać ok. 3 minut filmu, a także z przystawką dźwiękową, dzięki której na dawnych projektorach do filmów niemych można było wyświetlać filmy dźwiękowe.

„Poza seansami filmowymi w hallu kina przygotowaliśmy wystawę zabytków techniki związanych z taśmami filmowymi. Zwiedzający mieli okazję zobaczyć zabytkowe projektory, kamery, przedwojenne opakowania taśm filmowych, a także pierwszą w Europie wystawę bobinek (rolek, na których przechowuje się taśmy), pokazującą różnorodność rozmiarów, kształtów i kolorów bobinek oraz jak się one zmieniały na przestrzeni ostatniego stulecia” – wspomniał Pieńkowski.

W sali Stolica, o pełnych godzinach od 16:00 do 23:00 odbywały się projekcje reportażu opowiadającego o losach taśmy filmowej – o jej drodze z archiwum, przez pracownię konserwacji aż po kabinę projekcyjną. Każda z projekcji wzbogacona została o pokaz trzech różnych odcinków z serii Przygody Gapiszona, aby widzowie mogli zauważyć różnice pomiędzy filmem pokazywanym z taśmy 16 mm, taśmy 35 mm oraz z DCP – całkowicie cyfrowej, a tym przypadku, także odrestaurowanej wersji.

W sali Mała Czarna o godz. 17:00 i 20:00, goście mieli niepowtarzalną okazję, aby na żywo wysłuchać wykładu przygotowanego przez filmoznawcę Piotra Śmiałowskiego. Tematem wystąpienia była fascynująca historia kina Iluzjon oraz historia samego budynku, w którym obecnie mieści się kino.

„Podczas wykładów o historii kina Iluzjon i kina Stolica najciekawsze były te momenty, gdy uczestnicy zaczynali wspominać o ich wizytach w obu kinach przed laty. Tego rodzaju głosy budują osobistą perspektywę historyczną i są równie ważne, jak daty, zdarzenia i artefakty” – powiedział Piotr Śmiałowski.

Podczas Nocy Muzeów kino Iluzjon odwiedziło około 1500 osób. Wszystkim odwiedzającym bardzo dziękujemy i serdecznie zapraszamy na nasze kolejne wydarzenia.

 

Julia Piecyk

 

 

fot. FINA

Cykl pokazów filmowych stanowi wydarzenie towarzyszące wystawie malarstwa pt. Cisi Rebelianci. Symbolizm w Polsce ok. 1900 roku w Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung w Monachium. Pokazom filmów towarzyszyć będzie współczesna muzyka jazzowa wykonywana na żywo przez polskich muzyków. Zestawienie starych filmów z nowoczesną muzyką doskonale sprawdziło się w organizowanej przez Filmotekę Narodową – Instytut Audiowizualny imprezie jaką jest coroczne Święto Niemego Kina. Wydarzenie jest jednocześnie preludium do zaplanowanej na październik 18 już edycji Święta Niemego Kina.

22 maja o godz. 11.00 zostanie zaprezentowane dzieło Alexandra Hertza z 1917 roku, do którego muzykę wykona Szymon Mika i Yumi Ito.

Program

Bestia (The Polish Dancer), reż. Alexander Hertz, 1917, 67 min

Film niemy znany też jako Kochanka apasza. Jedyne polskie dzieło z Polą Negri, które w całości zachowało się do dzisiejszych czasów, dzięki temu, że miało zagraniczną dystrybucję. Film, który był wyświetlany w Stanach Zjednoczonych jako The Polish Dancer po wojnie, w latach 60. odnalazł się w Museum of Modern Art Nowym Jorku. Kariera ubogiej dziewczyny w showbiznesie, postać „apasza”, fatalistyczny los amoralnej kobiety i salonowa sceneria to elementy typowe dla melodramatu z drugiej dekady XX wieku.

 

Szymon Mika i Yumi Ito

Duet tworzony przez utytułowanych muzyków młodego pokolenia. Yumi Ito to wokalistka, laureatka prestiżowego konkursu Montreux Jazz Festival. Większość życia spędziła w Szwajcarii, ale jej korzenie sięgają Polski i Japonii. Szymon Mika w 2015 zdobył Pierwszą Nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Gitary Jazzowej im. Jarka Śmietany, a rok później został okrzyknięty Jazzową Nadzieją Roku. W swojej muzyce łączy wpływy polskiego folkloru, muzyki eksperymentalnej, jazzu i swobodnej improwizacji.

Informacje

Czas: 22.05, godz. 11.00

Miejsce: Monachium, Theatiner Filmkunst cinema, Theatinerstr. 32,

 

 

Ilustracja: kadr z filmu Bestia (The Polish Dancer)

Konferencja naukowa poświęcona jest stosunkom międzynarodowym i roli Polski w nowej, niebezpiecznej, sytuacji w Europie. Składa się z trzech paneli, w których udział wezmą: politycy, dyplomaci, naukowcy i dziennikarze. W spotkaniu wezmą udział przedstawiciele rozgłośni regionalnych Polskiego Radia, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Rady Mediów Narodowych i Krajowej Rady radiofonii i Telewizji.

Program

Transmisja konferencji rozpocznie się o godz. 9:30 i będzie dostępna na stronie ninateka.pl

 

PANEL 1 | KONIEC „WAKACJI” OD HISTORII, KONIEC ONIRYCZNEGO ŚNIENIA

Grzegorz Górny

Antoni Libera

prof. Grzegorz Kucharczyk

prowadzenie: prof. Wiesław Ratajczak (UAM)

 

PANEL 2 | KSZTAŁTOWANIE SIĘ NOWEGO PORZĄDKU MIĘDZYNARODOWEGO I MIEJSCE W NIM POLSKI

prof. Zdzisław Krasnodębski

prof. Andrzej Przyłębski

Bronisław Wildstein

prowadzenie: dr Justyna Schulz (dyr. Instytutu Zachodniego)

 

PANEL 3 | MEDIA A WYTWARZANIE SIŁY I NARRACJI PAŃSTWA

Aleksandra Rybińska

prof. Cezary Kościelniak

dr Mateusz Werner

prowadzenie: Bartosz Garczyński (Radio Poznań)

 

 

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny jest patronem wydarzenia.

Swoją walkę z nierównością, nienawiścią i stereotypami Poitier zaczynał w czasach, gdy segregacja rasowa normowała społeczne podziały, i przyczynił się do jej prawnego zniesienia. Poitier był znakomitym aktorem, pierwszym czarnoskórym zdobywcą Oscara za najlepszą  rolę męską (Lilie wodne, 1963).

Aby upamiętnić znakomitego artystę, zmarłego w styczniu tego roku, przypomnimy w Iluzjonie dwa filmy z jego udziałem: mniej znaną Wątłą nić (1965) Sidneya Pollacka oraz W upalną noc (1967) Normana Jewisona, jeden z najbardziej znanych antyrasistowskich filmów w historii kina.

Szczegółowe informacje: www.iluzjon.fn.org.pl

Widzowie będą mieli niepowtarzalną okazję zobaczyć na dużym ekranie dwa nieme arcydzieła z muzyką na żywo: Cabirię Giovanniego Pastrone, oraz Nietolerancję Griffitha. W przeglądzie nie zabraknie  Przeminęło z wiatrem i filmów zrealizowanych w złotym okresie kina epickiego, takich jak Spartakus oraz monumentalna Kleopatra, przenoszącą nas do starożytnego Egiptu. W Iluzjonie zobaczymy także zrobione z  rozmachem filmy, w których nie mniej ważne od walorów rozrywkowych są jakości artystyczne, jak Lampart Luchino Viscontiego.

Już na przełomie pierwszej i drugiej dekady XX wieku w kinach święciły triumfy filmy z  gatunku peplum (zwanego również kinem miecza i sandałów) – dość wspomnieć o takich włoskich superprodukcjach, jak Quo vadis (1913), czy Cabiria (1914).

Nowy ton kinu epickiemu nadał jednak David Wark Griffith, który zrewolucjonizował język filmowy w  Narodzinach narodu (1915) i Nietolerancji (1916). Choć gatunek rozkwitał także w okresie kina klasycznego w latach 30. i 40. (czego najlepszym przykładem jest Przeminęło z wiatrem z 1939 roku), to jednak złoty okres wielkich widowisk przypada na lata 50. i 60. Zagrożeni konkurencją telewizji filmowcy postanowili wygrać wówczas wszelkie atuty wielkiego ekranu i zaczęli tworzyć dzieła monumentalne – zrealizowane w formacie panoramicznym, rozgrywające się w egzotycznych sceneriach i wypełnione rzeszami statystów. Spośród najsłynniejszych dzieł gatunku trzeba wymienić Quo Vadis (1951), Ben Hura (1959), Spartakusa (1960) i Kleopatrę (1963). Z trzecią falą zainteresowania kinem epickim mieliśmy do czynienia na przełomie stuleci, w epoce Gladiatora (2000) i Władcy pierścieni (2001-2003).

W ramach przeglądu w Iluzjonie chcieliśmy przypomnieć kilka najsłynniejszych filmów epickich w  historii kina. Widzowie będą mieli niepowtarzalną okazję zobaczyć na dużym ekranie dwa nieme arcydzieła z muzyką na żywo: rozgrywającą się podczas II wojny punickiej Cabirię (1914) Giovanniego Pastrone, oraz Nietolerancję (1916), słynny film Griffitha, który przedstawia równolegle historie osnute wokół upadku Babilonu, męczeństwa Chrystusa i nocy św. Bartłomieja. Na przeglądzie nie mogło zabraknąć także Przeminęło z wiatrem (1939) Victora Fleminga, niezapomnianego romansu osadzonego w czasie wojny secesyjnej.  Z filmów zrealizowanych w złotym okresie kina epickiego zobaczymy Spartakusa (1960) Stanleya Kubricka, który przedstawia bunt niewolników w Imperium Rzymskim oraz  monumentalną Kleopatrę (1963), przenoszącą nas do starożytnego Egiptu.

Kino epickie to jednak nie tylko komercyjne hollywoodzkie widowiska. W Iluzjonie zobaczymy także zrobione z rozmachem filmy, w których nie mniej ważne od walorów rozrywkowych są jakości artystyczne. Lampart (1963) Luchino Viscontiego jest adaptacją powieści Giuseppego Tomasiego di Lampedusy, rozgrywającą się na Sycylii w latach 60. XIX wieku. Z kolei Gallipoli (1981) jest antywojennym obrazem osadzonym w Australii podczas I wojny światowej. W ramach przeglądu pokażemy ponadto dwa japońskie arcydzieła Akiry Kurosawy: Sobowtóra (1980) oraz oparty na Królu Learze Szekspira Ran (1985). Na przeglądzie nie zabraknie również polskich akcentów. Pokażemy polski superprzebój wszechczasów, czyli Krzyżaków (1960) Aleksandra Forda, a także mało znaną koprodukcję polsko-węgierską Osiemdziesięciu huzarów (1978) Sándora Sáry. Swoistym uzupełnieniem przeglądu będzie wydarzenie poświęcone Faraonowi (1966) Jerzego Kawalerowicza, filmowi nazywanemu po premierze… anty-Kleopatrą, czy też antysupergigantem.

Szczegółowe informacje: www.iluzjon.fn.org.pl

Postać trickstera – żartownisia wywracającego porządek do góry nogami – pojawiała się w rozmaitych mitologiach świata, a jej najbardziej wyrazistym wcieleniem był nordycki bóg Loki. Lawirujący między dobrem a złem, związany z pierwotnymi siłami chaosu, trickster, podobnie jak i błazen, jest istotą pełną ambiwalencji i sprzeczności. Bywa destrukcyjny i złośliwy, ale jego anarchiczne gesty mają niekiedy moc odświeżania kultury – naruszając wszelkie świętości szydzi on z przyjętych prawd i pozwala przewartościować fundamenty społeczeństwa. Z tricksterem i błaznem powiązana jest również tragikomiczna figura klauna, pełniącego funkcję krzywego zwierciadła, w którym może przejrzeć się społeczeństwo.

Gatunkiem dającym szczególnie duże pole do popisu jest pod tym względem oczywiście burleska filmowa. Na naszym przeglądzie nie mogło zabraknąć filmów z jednym z najsłynniejszych tricksterów w historii – Charliem Chaplinem, którego anarchiczność fascynowała zarówno awangardowych poetów, jak i filozofów. W Iluzjonie pokażemy Festiwal Chaplinowski (1938) – zbiór krótkich, niemych burlesek artysty, a także słynnego Dyktatora (1940), w którym Chaplin walczy śmiechem z  władzą absolutną. Z klasyki amerykańskiej komedii zaprezentujemy również komedię absurdu Kacza zupa z  braćmi Marx – w tym z Harpo Marxem, wcielonym tricksterem i uosobieniem Freudowskiego id. Legendarnemu komikowi Andy’emu Kaufmanowi poświęcony jest z kolei Człowiek z księżyca (1999) Milosa Formana, reżysera, który szczególnie silnie upodobał sobie postaci twórczych anarchistów.

Osobną grupę stanowią filmy przedstawiające cyrkowców i kuglarzy, nomadów żyjących na peryferiach społeczeństwa. Linoskoczek Szalony (Richard Basehart) z La Strady (1954) Federico Felliniego jest nie tylko archetypem Artysty (jak chciała krytyka), ale również tricksterem, szydzącym z  głupoty i braku wrażliwości osiłka Zampano. Podobny temat porusza w Wieczorze kuglarzy (1953) Ingmar Bergman, który z kolei opowiada o rozczarowaniach i upokorzeniu członków wędrownej trupy. W ramach przeglądu pokażemy także unikatowy film telewizyjny Klauni (1970), mockument Federico Felliniego będący hołdem dla sztuki cyrkowej. Przedstawiając barwną galerię klaunów i  błaznów nie mogliśmy zapomnieć o Szekspirowskim opoju i żarłoku Falstaffie, bohaterze znakomitego filmu Orsona Wellesa (1966).

W programie pokażemy także Zazie w metrze (1960) Louisa Malle’a, adaptację powieści absurdu Raymonda Queneau, w której rolę wesołej anarchistki spełnia mała dziewczynka (Catherine Demongeot). Dopełnieniem przeglądu będzie Salto (1965) Tadeusza Konwickiego, gdzie tricksterem –  wywracającym do góry nogami życie małego polskiego miasteczka – jest Kowalski-Malinowski w  niezapomnianej kreacji Zbigniewa Cybulskiego.

Szczegółowe informacje: www.iluzjon.fn.org.pl

Filmy muzyczne w każdym kraju są gatunkiem bardzo lubianym i chętnie oglądanym przez publiczność kinową. Wiele z nich przeszło nawet do kanonu światowej kinematografii – takie tytuły, jak „Deszczowa piosenka”, „Pół żartem, pół serio”, „Gorączka sobotniej nocy” czy „Grease” cieszą się do dziś niesłabnącym zainteresowaniem i popularnością. Ale i nasi twórcy filmowi na przestrzeni dekad zanotowali kilka interesujących osiągnięć, które warto po raz kolejny pokazać na dużym ekranie. Stąd przez najbliższe dwa miesiące chcielibyśmy zabrać Państwa na wycieczkę w  rozśpiewany świat polskiego kina, podczas której towarzyszyć będą Państwu najpopularniejsi polscy aktorzy, piosenki nucone przez kolejne pokolenia oraz prelekcje filmografów Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego.

W maju zaprezentujemy Państwu dwa filmy przedwojenne, które przeszły do klasyki polskiej komedii muzycznej. W Pani minister tańczy (1937) Juliusza Gardana główne role zagrali Tola Mankiewiczówna i Aleksander Żabczyński, Zapomniana melodia (1938) Konrada Toma i Jana Fethkego znana jest przede wszystkim z dwóch piosenek, wykonywanych przez największe gwiazdy polskiego kina przedwojennego – Już nie zapomnisz mnie…oraz Ach, jak przyjemnie kołysać się wśród fal.

Kolejną majową pozycją jest socrealistyczna komedia Leonarda Buczkowskiego Przygoda na Mariensztacie (1953). Pierwszy polski pełnometrażowy film fabularny zrealizowany na taśmie barwnej rozgrywa się wśród muzyki wykonywanej przez członków Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze oraz piosenek – Cyraneczka i Jak przygoda to tylko w Warszawie.

Żołnierz królowej Madagaskaru (1958), zrealizowany na taśmie barwnej, opowiada o szalonych przygodach nieśmiałego mecenasa, których część rozgrywa się w kabaretach początku XX wieku. W  filmie wystąpili między innymi Tadeusz Fijewski, Irena Kwiatkowska, Barbara Kwiatkowska czy Ignacy Gogolewski.

Ostatnim filmem jest słynna komedia Stanisława Barei Małżeństwo z rozsądku (1966) z Elżbietą Czyżewską, Danielem Olbrychskim i Bohdanem Łazuką w rolach głównych oraz piosenkami skomponowanymi przez Jerzego Matuszkiewicza z tekstami Agnieszki Osieckiej.

Szczegółowe informacje: www.iluzjon.fn.org.pl

 

 

Ilustracja: kadr z filmu Przygoda na Mariensztacie, Fototeka FINA